Bu Memleket Bizim
Bu sonsuz ovalar,
Bu uçan kuşlar,
Bu buruşmuş yüzler,
Bu susuz toprak gibi
çatlamış eller,
Bu yüksek dağlar,
Bu özgürlük,
Bizim.
Bu insanlar Büyük,
Bu çocuklar güzel,
Bu umutlar…
Umutlar
Bizim.
Kuzey, yağışlı yeşil,
Güney, sıcak verimli,
Doğu, dağlık ve karlı,
Batı, dünyaya açılan kapı,
Bu memleket, bizim.
Bizi çevreleyen denizler,
Bu denizler gibiyiz…
Çılgın Karadeniz,
Marmara
Ege
Akdeniz gibi maviyiz.
Hepimiz… biziz,
Bizi biz yapan,
Hepimiz, biriz,
Ayrılmak yok…!
Siz… Biz…
“Biz bize benzeriz”
Biziz Hepimiz.
Biz Biziz,
Bizi vareden,
Bu Dostluk, Bizim,
Bu Memleket, Bizim
Halil İbrahim Tokmak
Yiyin Yiyebildiğiniz Kadar
DEDE hazırlanırken
İşe gitmeye,
Gelir komşu kadın;
İki gözü,iki çeşme,
Endişe eder
Uzun kıştan
Çocuklarının rızkından…
Bir canavar dadandı
Bizim tarlaya
Kurutacak ürünün
Kökünü valla…
N’olur
Bir şeyler yap Dede
Kurtar ürünü,
Yoksa,
Kışta kıyamette
Çoluk çocuk
Perişan olur…!
Memlekette,
Senin üstüne
Başka avcı m’olur…?
DEDE, tamam der,
Yarın şafakta
Sipere yatayım
Nasıl bir canavarmış
Kellesini alayım.
Komşu umutlanır
Siler
Gözlerini gülerek, gider
Kal sağlıcakla diyerek.
Ertesi sabah
Çok erken
Kalkar,
eşeği, erzağı,
tüfeği, bıçağı
Hazırlar,
Yola çıkar.
Tarlaya varır.
Bir hendeği
Mevzi tutar.
Tüfek hazır
Yerde tam siper
DEDE tarlayı gözetler.
Bir çıtırtı duyar güneyden
bekler yaklaşsın
ürünü yok eden
Bakar ki;
Bir tarla faresi
Avanos’lular der “geleni”
Hiç ses etmez DEDE
bekler siperde
“Geleni” iki ayak üstünde
Sapından tutar
Başağın nazik boynunu eğer,
Nefis buğdayı çıtır çıtır yer.
DEDE horozu gerer,
tüfek yüzde,
göz gez arpacık,
Bitirince yemeyi
El pençe divan duruverir Farecik.
Basmaz tetiğe,
bir ”gelengi” daha gelir.
Tutar sapından buğdayı,
Eğer ince boyunlu başağı
O da çıtırdatır zevkle
Leziz buğdayı
bitirince deneyi,
El pençe selamlar DEDE’yi.
Yine göz gez arpacık yapar
Tetiğe basamaz…
3-4-5-6- yedisi de
el pençe divanda,
büyük bir saygıyla
DEDE’yi selamlar.
Bu güzelliğe kıyamaz
TOKMAK DEDE.*
Sevgiyle onlara güler.
Evde;
7 baş horantam var,
Geçimini temin eder,
Onları el üstünde tutarım.
Görmedim insandan.
Sizden gördüğüm saygı kadar…
Haydi geleniler,
Tüm tarla sizin
Yiyin yiyebildiğiniz kadar.
Halil İbrahim Tokmak