Leyla’sını arayan yiğit,
Sakın bırakma yolunu,
Onsuz yaşamın boştur,
Epeyce kolayladın zorunu.
Bu ne vakur bakıştır ey yiğit,
Parçaladın yüreğimi, sessice
Bilirsin dayanamam acıya,
Gül artık ne olur, bitsin bu gece.
Bak orda bir pınar var akmakta,
Suyunu içene derman sunmakta,
Sen de iç, sen de neşelen, sen de gül,
Bak hayat devamlı kucak açmakta.
Bırakma sakın tuttuğun yolu,
Onunla anlam kazanıyor hayatın,
Kederi bırak, neşe çok güzel,
Selam yiğit, yüksek olsun hep katın.
Ömer BOZDOĞAN
(Bu şiir Sayın Muhlis Bey’e yazılmıştır.)